Melekler Kuytusu Şiiri - Akın Akça

Ağaç kesen birini yakalamıştı korucu.
Onun boynundan kesti kellesini ama kaynatmadı.
Toprağa gömdü gübre olsun diye.
Bu kadar da samimiydi.
Fakat daha sonra bir fırtına koptu,
Göz gözü görmüyordu,
Kaç gün ve gece sürdü bilmem
Daha sonra ortam duruldu, çiçekler yeniden serpildi,
Doğa gülümsedi.
Yine bir gezideydi korucu.
Bir de ne görsün,
Başka bir oduncu yine kesiyor bir ağacı.
Kınından çıkardığı gibi
Palasını yine kesti attı onun kafa kısmını.
Gövdesinden ayırdı.
Ama bu sefer kaynatacaktı.
Fakat gözlerini çıkartmadı.
……

Bir peri gördü. Tepeden onu izliyordu:
Farklılık şurdaydı;
Buna gülümsemesinden önce somurttu –
İlk gülümsemesi beklenirken
-Sonra ise gülümsedi.