Melekler kuytusu-2 Şiiri - Akın Akça

bir de seri katildir
paylaşılmış aşktan doğrulup çıkan
taşıdığın ruh meyilsiz ve koşulsuz
ve emeğin büyük nüvesi
hayata ödünç vermediğin.

güneşin içinde yürüyen
sapır sapır kar tanecikleri
çevresinde güneşin lapa lapa
yağıyor idi günyadan* yazilkbahar baksını.
Zaman hırsızı zamansız eşkıya güya!

kurtlar uluyor ay çıksa da çıkmasa da.
velhasıl bir şeytani güç dirildi
aç karnı üstü bürüyen tarantula kılı;
şu ölüler, aç yürüyen
arzulayandır hayatı.

doğruca ormana yürüdüler
derince bir gece vakti;
çınar dipleri köklerinden
çıkarttıkları yaban otları kaynattılar.
yayıldı yeryüzüne çıkan buhar,
kazanda kalan asıl muhteviyatı döktüler.

gene o ağaçların diplerine...
şehirde bir eskavatörlü memur.
bir ağacı sökmekle meşguldü;
yeni sigarayı bırakmış bir ibadetli.
bu dini bütünün kafasına bir şamar indi.

ramazanda oruç tutmadığı günlerin harici
insanları azarlayan bu sefil
inen baltayı farkedemedi kafasına.
bahsettiğimiz rayihadan vuku bulan
bir gölge dikilmişti aracın küçük tavanında.

bütün ağaçlar dansetmeye başladı.
tüm ölüler toprağa girdi.
sokan bir şey güneşi yeryüzüne...
hatırladık, kar gibi, ne kadar temiz.
zamansız fakat değiliniziz!

dedi palayı sallayan:
'bugünler artık tatil;
küçük kasap dükkanları, bakkallar,
manavlar vesaire kapandı;
yetin bunla, açılmış büyük marketler.'

candyman atmacası yansısı.
ondan ona geçen bulaşıcı astar...
yayılan eşşek arıları
ve kanca atılıp da gömülen
bebek kurtarmış yanmış bir beden.