Melekler de Ölür Şiiri - İlhami Gelen

Vakitsiz dökülür
Anne,Ç/ağla
Çağlalar
Çiçekli bir mevsimde
Herkes yürürken bahara
Ne diye,mevsim hazan
Ellerimizde solgun güller
Yüreklerde kor yangınlar...

Ç/ağlaya Ç/ağlaya
N/asıl kanadı Harran
Ki biter mi çağla
Kanayan Harran'ın
Kavruk topraklarında

Ç/ağla!
İkinci bir ateş yakıldı
Vakt erişmeden
İbrahim'in yurdunda
İkinci bir Zeliha yandı
Nemrut'un ateşinde.
Onların yangınını
Kuşlar söndürdü.
Senin yangının
Hep kor kalacak yüreklerde...

Şimdi bir göl değil
Kanadığın yerlerde,
Kankırmızı güller
Ve sonrası zelal bir nehir
Akar Harran'da...

Biliyorum
Makam-ı İbrahim'de bir gülsün
Bir yanında Zeliha
Diğerinde Züleyha
Ah! Ç/ağla

Ç/ağla-ki
Ege öfke kudursun
Dicle kan ağlasın
Murat masum b/aksın
Saidi kürdi'nin
İsyankar şehrine...
Mazlumların şehri
Şehr-i Bingöl'e

Muradı almamışlardansın
Bu yüzdendir
Murat'a bakan yamaçta
Gömdüler seni.
Her gün batanda
Bir beyza ışık süzülür
Zelal sularımızda,
Ve melek yüzünün gölgesi vurur
Akdağ'ın eteğine,
Sonra geniş bir Sırat olur
Adem'in Cennet'ine....

Ç/ağla
Ç/ağla-ki
Her güzel, masum baksın
Bozkırdaki kırmızı güllerle
Biten kabrine,
Ve bilsinler ki
Meleklerde ölür
Vakt erişmeden,
İflah olmayan bu topraklarda......

Çağla Arin'in anısına

İlhami Gelen