Melekler de Ölür Şiiri - Nurhan Ülkü

Ahsen!
Güzel adam sustur gözlerini
Artık ah etmesinler
Bak yağmur duasından döndü tabipler

Melekül mevtin çelmesiymiş
Sürçtü retina
Şavk randevuya gecikti irisinle
Önce görüntüler vefasızlandı
Sonra aydınlık

Gözbebeklerin
Tuzgölünde istirahate çekilmiş
Fersiz iki siyah zeytin
Gamzelerin
Dudaklarımı defnettiğim
İlahi çukurlar
Burnumun sütunları sinende
Firdevsi kokunun tavafında

Çıtkırıldım zannının
Yüzgörümlüğü melal
Silkindim
Sözlerin kalıntısından
Sustum
Önce dudaklarımın kanıksadığı
İğreti tebessümler terk etti
Seninle perçinli
Hayallerimin sarhoşluğu sonra

Yastık kılıflarına düştü tel tel
İntihara meyilli saçlarının sancısı
Okşamayı, dimağından silmeye hazırlanan
Parmak uçlarımda hüznün felci

Suskuyla mühürlenen ağzın
Küsünce lisanına
Kanına banıp
Kendini ölümle resmettiğini
Kirpiklerinin tenhalığından bildim

Bir ahh! yürüdü tüm hücrelerime

Ezberimi bozdum Ahsen
İçli ağıtlar besteledim
Seninse
Her susuşun bir mezar,
Bir sözcük düşür soğuk koridorlara
De ki La Tahzen

Vefadarım;
Metanetin
İfşaya na-müsait bir sır/ at
Eyyübü emziren sabrın
Kundağını yırt at
Haydi bir el ver
Sabırsızlığımın soyadısın
Eminim beni
Sanrılarımdan tutup
Tek sen kaldırırsın

Seni nesebime katana kurban olayım
Sabrı öğretenim
Ruhumun Elest bezmindeki
Tanışıklığıydın
Refakat ettiğin rahmimin
Kendiyle yegane barışıklığıydın

Yadigarsın
Sıvazladığım karnımdan
İşte çözümsüz bir havuz problemi
Kaç nefesim yeter
Sana yeniden can dilenmeye
Kaç ünite kanım
Buz kesen teninde dillenmeye

Ahh! sen
Yüreğimin Fatihi Ahsen
Hüznümün bahçesine rayihasını saçan
Semavi çiçek sensen
İllaki gitmeliysen,
Kokunu tenime iliklesen
İkimizde biliyoruz
Burnum doyamayacak
Dualarımı art arda eklesem
Bir başka yazgı yazılmayacak.
Meşrebime inkar üflesem
Sensiz zaten öksüzüm
Annem bir başka ben doğurmayacak.

Gitmeden evvel konuş/ma
Çıkrığını küstüren kuyuyum
Su sussun, ceset susasın
Sen kabristan kadar susma.
Ne olur anlat bana
Yüreğime ağlarını ören özlemin
Feryadını nasıl dindireyim.
Evladiyelik acılarla kaldım başbaşa
Haydi söyle
Umudumun sütü çoktan kesildi
İsyanlarımı hangi dualarla söndüreyim.

Ölme diyemediğim gibi,
Diril de diyemem
Nabzımda demlenen tufan ilk çağrında
İrtihale gönüllü
Bir ecel ör bana
Henüz giyilmemiş bir kefen
Yatılmamış bir sanduka
Sabrım tükenir musallada
Yüz sürüyorum toprağına
Davran hadi ne olur
Kes göbeğini bu uzatmalı firakın da
Vuslata gecikmeyelim