Melekler Başka Sever 8.bölüm

MELEKLER BAŞKA SEVER 8.BÖLÜM

Hastaneye gittik. Babam gayet iyi görünüyordu. Ahmete:
- hadi sen annemle eniseyi al götür. Bugün Eylülle kalırım, dedim.
15 gün kadar yattı babam hastanede. Ahmet bizi hiç yanlız bırakmıyordu. Ahmetin bana ve aileme olan ilgisi, sevgisi ve saygısı beni ona daha çok bağlıyordu. Ahmetin benim mutluluğum için çaba sarfetmesi ona olan sevgimi gün geçtikçe artırıyordu. Çok seviyordum onu, cok. Babamı hastaneden çıkarttık, ama daha tam yürüyemiyordu. 2 ay kadar fizik tedavisi görmesi gerekiyormuş. Eylül zavallım benim işlerimide üstlendiğinden yorgunluktan bitkin haldeydi. Babam hastaneden çıkmıştı. artık işe başlayacaktım. Ertesi gün işe gittim. Eylül benden önce gelmişti. Aslıda yanındaydı. Aslı heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatıyordu Eylüle. Yanlarına doğru gittim:
- anlatın bakalım ne kaynatıyorsunuz böyle, dedim. Eylül:
- Aslı biriyle tanışmışda onu anlatıyordu, dedi. Aslı:
- Ayy evet Melek, çok yakışıklı, karizmatik biri, dedi.
- Tanerde öyleydi ama sonu fena oldu, güzelliğine bakma huyu önemli, dedim. Aslı:
- aman sende adamın hevesini kursağında koyarsın filozof Melek, dedi.
Gülmeye başladık.
- Eee adı ne, ne iş yapar, dedim.
- Ha şöyle yola gel sor anlatayım, dedi Aslı. Eylül:
- etrafımızda bir tane normal insan yok ya, dedi.
- Bende hepimize senden bulaştı, dedim.
Kahkahayı bastık. İlker bey odadan bağırdı:
- bugün pek keyifliyiz ama işler asılırsa benim keyfim kaçar sonrada sizin keyfiniz kaçar, dedi.
Aslı kısık sesle anlatmaya başladı.
- Adı Yücel, 26 yaşında, büyük bir şirketin muhasebesine bakıyor dedi.
Ilker bey odadan çıktı. Eylül:
- eyvah kızacak mı ne, dedi. Ilker bey:
- bugün yeni müdür için ilan verdim hem gazeteye, hemde internete. Gelen olursa odama gönderin dedi.
Ilker bey gidince Aslı:
- tipsizleri yollayın geri gitsin, dedi. Gülmemek için
Kendimizi zor tuttuk. Akşam eve geldiğimde Enise gelmemişti okuldan. Annem endişelenmişti. Telefonuda kapalıymış.
- Hemen panik yapma, dersi uzamıştır, Arkadaşlarıyla takılmıştır falan, dedim.
ama annem gibi bende korkmuştum. Çünkü Enise hiç böyle yapmazdı geç geleceği zamanlarda hep önceden haber verirdi. Eylül arıyordu.
- Enise bende, eve gelememiş, çok kötü durumda, kimseye birşey çaktırma, hemen bana gel, dedi. Anneme:
- Eylül bende kal diyor oraya gidiyorum, Eniseyide ararım, oraya gelir, dedim.
Eniseyle telefonda konuşuyormuş gibi yaptım. Annem inandı. Hemen hazırlanıp çıktım. Aşağıya inerken Ahmetle karşılaştım. babamın yanına geliyormuş.
- Sana ne oldu böyle rengin atmış dedi.
Durumu anlattım.
- Hadi ben götüreyim, dedi.
Beraber Eylüle geldik. Eylül kapıyı açtığında bize 'sus' işareti yaptı. 'Uyuyor' dedi. Yanına gittim dünyam başıma yıkıldı. Eli yüzü morluklar içindeydi. Çizikler yaralar vardı yüzünde ve elinin üstünde. Ahmetinde nutku tutulmuştu. Eylül:
- hadi biz diğer odaya geçelim uyusun biraz, zor sakinleştirdim, dedi.
- Bunu ona kim ve niye yapmış, anlattı mı dedim.
- Enisenin görüştügü biri vardı ya hani dedi.
- Hakan mı dedim.
- Evet o, dedi. dün tartışıp ayrılmışlar, bugün eniseyi defalarca aramış ama cevap alamayınca kampüsün çıkışında enisenin önünü kesmiş, enise 'bitti istemiyorum seninle konuşmayı' deyince gururuna yediremeyip sinirlenmiş ve sonuç böyle olmuş dedi.
Kan beynime sıçradı.
- hayvan herif, dedim. Gösteririm ben ona, mahkemeye vereceğim onu, dedim.
Ahmette cok sinirlenmişti.
- Soyadını telefonunu filan biliyormusunuz, dedi.
- Soyadı Kaplaner ama sen birşey yapma, enise uyansın, hemen karakola gidip şikayetçi olalım, hem olayı görenlerde vardır, dedim. Eylül:
- evet Enisenin kız arkadaşları varmış yanında, zaten eniseyi onlar taksiyle bıraktılar buraya, dedi.
Biz tam bunları konuşurken Enise geldi yanımıza. Sarıldım ağladı. 'özür dilerim abla' diye ağlıyordu. Göz yaşlarını sildim:
- ağlama, hem neden özür diliyorsun ki sana bunu yapanlar özür dileyecekler, dedim. Ahmet: bunu yanına koymam, benim baldızıma birşey yapan beni karşısında bulur, dedi.
Enise az da olsa gülümsedi. Eniseye çorba yaptım içirdim. Ahmet:
- hadi hemen karakola gidip şikayetçi olalım.
Mehmetin bir komiser arkadaşı var o ilgilenir, dedi.
Mehmeti aradı..

yazan: Melek Udeh