Melekler Başka Sever 5.bölüm

MELEKLER BAŞKA SEVER 5.BÖLÜM

Aradan 10 dakikA geçmemişti ki aslı geldi. Ilker bey onuda çağırmış. 'Anlaşılan bu bir iş toplantısı değil' dedim. Iyice merak etmiştik. 1 saat sonra hepimiz ilker beyin odasındaydık. Aslıyı yanına çağırdı ve sarıldı. ağlıyordu ilker bey.
- Bu en çok senin canını yakacak ama bunu bilmen lazım. arkadaşlar, artık taner müdürümüz değil. aslıcığım, bir daha o sahtekarla konuşmayacaksın..
Herkes boş gözlerle birbirine bakıyordu. Aslı ağlamaklı bir sesle sordu.
- Ne oldu ki abi.
Ilker bey bir biri anlattı, tanerin acentayı nasıl soyduğunu ve üstelik evliymiş, ailesi ingilteredeymiş. Aslı adeta yıkıldı.
- Bu nasıl olur, oysa o bana neler demişti, dedi.
Hepimiz şaşkındık. Ortamda sessizlik hakimdi. Ilker bey aslıya sarıldı. ve bize:
- Sizler çıkabilirsiniz, dedi.
Biz masamıza geçtik. Eylülle konu hakkında yorum yapıyorduk. Eylül öyle bir laf etti ki gülmemek için kendimi zor tuttum. Akşam iş çıkışında ahmet gelip beni alacaktı. Eylülü göndermedim evine. Bu aralar biraz morali bozuktu. Yalnız bırakmak istemiyordum. Ailesini görememek onu çok üzüyordu. Ofisten çıktığımızda ahmet arabayla kapıda bekliyordu. Yanında arkadaşı mehmette vardı. Eylül gözüme baktı 'faldaki -M- de gelmiş senin işin mi yoksa' dedi. 'Yok ben sen değilim arkandan iş çevirmem korkma' dedim. Gülerek arabaya doğru gittik. Ahmet mehmeti bizimle tanıştırdı. Eylül boncuk boncuk terliyordu. Yüzü kızarmıştı.
- Iyi misin, dedim.
- Evet iyiyim ama ben bugün eve gitsem olmaz mi? dedi.
- Hayır bu halde seni bırakmam, dedim.
Hiç susmak bilmeyen eylülün yol boyunca ağzını bıçak açmadı. Arada aynadan onlara bakıyordum. Mehmet gözlerini eylülden alamıyordu ama eylül hiç oralı olmuyordu. Sessizlik benim telefonumun çalmasıyla sona erdi. Annemdi, 'yemek hazır geliyormusun' diye aramış. 'Evet yoldayiz eylül de geliyor' dedim.
- Çok şükür annem iyileşti ve yemek yapmaya başladı. özlemiştim annemin yemeklerini, dedim. Mehmet:
- geçmiş olsun, sevindim iyileştiğine dedi.
Mehmete teşekkür etmek için arkaya baktığımda eylül mehmete sus diye işaret ediyordu. Eylüle öyle bir baktım ki, eylül 'durdur arabayı ineceğim' dedi.
- Neden hayırdır ne oldu, dedi ahmet. Ahmete 'durdur' dedim. Ahmet 'ne oluyor size anlamıyorum' dedi. Ahmet arabayı durdurdu.
- Kusura bakma canım, eylülle konuşmam lazım, siz gidin, akşam ben seni ararım, dedim.
Mehmetin ağzını bıçak açmadı. Ahmet:
- Tamam canım görüşürüz, yapabileceğim birşey varsa hemen yaparım, dedi.
- Hayır bu eylülle benim aramda canım yinede sağol, dedim.
Biz arabadan indik. eylüle 'hadi şurada bir yerde çay bahçesi vardı oraya gidelim ve bana herşeyi anlat' dedim. Eylül ağlamaya başladı ve bana sarıldı.
- Çok özür dilerim melek. sen benden hiç birşeyini saklamazken ben senden yıllar önce mehmetle sevgili olduğumuzu sakladım, özür dilerim canım arkadaşım, dedi.
Şok olmuştum. eylülle mehmetin sevgili olmasına değil eylülün bunu benden saklamasına şaşırmıştım.
- Peki ama neden sakladın benden, dedim.
- Önce çay bahçesine gidelim, orda anlatırım, ayakta duramıyorum, dedi.
Çay bahçesine vardığımızda eylül biraz olsun sakinleşmişti. Masaya oturduk, çay istedik.
- Evet anlat hadi, dedim.
Anlatmaya başladı:
- Mehmetle 2 ay önce sizin ordan giderken cafenin önünde karşılaştık. Beynimden vurulmuşa döndüm. Çünkü istanbul'a ilk geldiğimde mehmet bizim fakültenin 2.sınıfındaydı. orda tanışmıştık. 3 ay kadar çıktık. sonra mehmet ortadan kayboldu. bir daha ne görebildim nede haber alabildim. Hayata küsmüştüm. sen çıktın karşıma. Tekrar gürcistana dönecektim. ama seninle batmana gelmek bana iyi gelecekti. bana kaldığımız yerden tekrar başlayalım mı diyor, dedi.
Aman allahım duyduklarım karşısında şok olmuştum.
- Canım arkadaşım benim. neden anlatmadın bana. hadi kalk eve gidelim, dedim.
Telefonum çalıyordu arayan ahmetti..

yazan: Melek Udeh