MELEKLER BAŞKA SEVER 14.BÖLÜM
Eylül susmak bilmiyordu. 'Gitme, hadi ahmeti düşünmüyorsunda benide mi düşünmüyorsun? ' diyordu.
- Kızım sen harbi delisin ha, sanki birbirimizden ayrı hiç tatile, memleketlerimize gitmedik, bu da öyle birşey işte, niye abarttın ya sanki ölüme gidiyorum, dedim.
- Sus be manyak, ölüm mölümden bahsetme, hem ben seni ordada bulurum merak etme, dedi.
Saat 9'u vurmuştu. Gözlerim ahmeti arıyordu, belki gelirdi, 'gitme' derdi, ama yoktu. Otobüs hareket etti. Eylülle vedalaştım. ne vedaydı ama herkes bize bakıyordu, sanki bir daha görüşmeyecekmişiz gibi sarılıyorduk ve ağlıyorduk. Koşarak bindim otobüse. Evet yolculuk başlamıştı. Kendi kendime teselli veriyordum. Gitmek belkide biraz ayrı kalmak iyi gelecekti bize. Yanımda 15-16 yaşlarında bir kız oturuyordu. O da bende ağlıyorduk. Nedenini bilmiyordum ama çok içten ağlıyordu. yüregi yanıyordu belli. Kendimi unuttum ona üzülmeye başladım. Birden fenalaştı hemen muavine bağırdım, 'kolonya ve su getir' diye. Suyu içince kendine geldi, 'iyiyim, iyiyim sağolun' diyebildi güçlükle. Başını omuzuma yasladım.
- Nedir seni bu hale getiren, dedim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta