Karıncalar ne büyük ibret oysa
Karanlıkta gölgen gözükmez sana
Ahreti verin bana dünya buysa
Söyledim mikail sandılar beni
Otursam ne fayda, dünya köşküne
Unutma ölümü allah aşkına
Nasihat verin gafile şaşkına
Söyledim cebrail sandılar beni
Düşeceksin mezarlık denen yola
Musallada vereceksin bir mola
Sanmaki bu işler tesadüf ola
Söyledim azrail sandılar beni
Mefta düşer mezarda barınır
Daracık kara kutuya atılır
Sur üflenir de kainat uyanır
Söyledim israfil sandılar beni
Verilen rızka razı olacaksın
Kevser suyunda lezzet bulacaksın
İmanla şükredip huzur bulacaksın
Söyledim babiel sandılar beni
Ne mutluki kazandıysan cenneti
Ne mutluki unutmadıysan mahşeri
Bak işte kazanmıssın zaferi
Söyledim bahram sandılar beni
Harun yildirim
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta