Boşlukların dibiyle, gök kubbe zirvesinde,
Anlaşılmaz bir türlü, nasıl döner felekler?
Tılsımlı her bir şeyin, kemâle ermesinde,
Bu âlem ecrâmını, takdir eder melekler.
Âlem koşup, durmadan, didinip çabalıyor,
Dikkâtsiz insanoğlu, neden ibret almıyor?
Ruhânî mahluklar var, bu hikmeti anlıyor,
Şuurlu varlıklarmış, bahse değer melekler.
Dar bedenli ey insan, sınırlı âlemin var,
Hem maddî, hem manevi, binlerce elemin var,
Sınırsız ihtiyacı, yazacak kalemin var,
Aczini kabûl etsen, seni över melekler.
Bu güzel düzeni de, sen fark ettin değil mi?
Kavrayacak gücün var, aklın ile her ilmi,
Yoksa kelâm; çok muğlak, anlaşılmaz bir dil mi?
Gafletle ölüp gitsen, elbet döver melekler.
Pek câmi istidatlı, varlık olan ey insan;
Her şey bir iş başında, fark edersin bakarsan,
Yaratılmış olandan, Yaratan’ı anlarsan,
Cennette takdir edip, seni sever melekler.
Kocaeli
03.11.2011
Kayıt Tarihi : 11.11.2011 14:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Semânın, sükût ve sükûneti ve intizam ve ıttırâdı ve vüs’at ve nurâniyeti gösterir ki, sekenesi, zeminin sekenesi gibi değiller; belki, bütün ahalisi mutîdirler. Ne emrolunsa onu işlerler. Müzâheme ve münâkaşayı icâb edecek bir sebep yoktur. Zîrâ, memleket geniş, fıtratları sâfî, kendileri mâsum, makamları sabittir. DENİLMİŞTİR Sözler.S.163
Bu konuyu dile getirip melekleri öven bu güzel şiir ile imanımızın bir cüzünü güne taşımanız ne diyeyim Allah razı olsun maaşallah
tebrikler
Emeginiz icin 10 puan** selamlar.
TÜM YORUMLAR (25)