ne zaman yazmaya kalksam sana yazdığım yazılar geliyor aklıma...okuyorum birer birer...ben mi yazdım bunları diyorum...ben nasıl sevmişim....sevgimi nasıl bukadar anlatabilmişim...
oysa şimdi iki cümleyi yan yana getiremiyorum ki ahenk oluşturayım...şimdiler de sevmiyorum kimseyi...hatta o çok sevdiğim kendimi bile sevmiyorum melek yüzlüm...
her sahil kenarına oturduğumda aklıma geliyor önce gözlerin...sonra gönlümüzün sahili...aşkımız....heyecanımız...
şimdilerde sahil kenarına gittiğimde hep yalnızım...hep sensizim...ellerim boş, kalbim yaralı, gözlerim nehir....
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Duygu yüklü...Yürekteki kırıntılar...Saygılarımla
Onu tüm zamanlarınıza öyle bir saklamışsınızki
kendinize demokratik olmayı bile unutmuşsunuz.
Çok zordur ama yapmalısınız,bu düzende,yer yoktur 'yarin göğsünde nergisliğe uzanıp,bir ömür tüketmeye'...yolunuz açık olsun bu yolculukta...
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta