*MELEK YüZLÜM* Şiiri - Tülin Cunbut

ne zaman yazmaya kalksam sana yazdığım yazılar geliyor aklıma...okuyorum birer birer...ben mi yazdım bunları diyorum...ben nasıl sevmişim....sevgimi nasıl bukadar anlatabilmişim...

oysa şimdi iki cümleyi yan yana getiremiyorum ki ahenk oluşturayım...şimdiler de sevmiyorum kimseyi...hatta o çok sevdiğim kendimi bile sevmiyorum melek yüzlüm...

her sahil kenarına oturduğumda aklıma geliyor önce gözlerin...sonra gönlümüzün sahili...aşkımız....heyecanımız...

şimdilerde sahil kenarına gittiğimde hep yalnızım...hep sensizim...ellerim boş, kalbim yaralı, gözlerim nehir....

oysa bana; aşkımızı kumlara değil taşlara yazdım dalgalar silmesin diye demiştin...bilmiyorum ki yalan mıydı söylediklerin...

o kadar az şeyi bilip o kadar çok şeyi bilmiyorum ki...düşüncelerim birbirne zincirlenip düğüm oluyor...üstelik her düşünüşümde dahada dibe batıyorum...ve kurtarmıyor kimseler...

boğuluyorum...bu bilinmezlikte....bu mutsuzlukta....bu yalnızlıkta....

ellerim resmine gidiyor...bazen karanlığa itiyorum seni...gözlerime bakmayasın diye...sonra bir vakit alıyorum resmimizi kendimede bakıyorum...o zaman ne kadar güzelmiş gözlerim....saçlarım başak sarısıymış...rüzgarla savrulmuş...yüzüne dokunmuş telleri melek yüzlüm...

şimdi saçlarım dökülüyor...ama savrulmuyor kimseye...yerlere düşüyor...yüreğim gibi...
ne çok şey değişmiş sen gideli...gözlerimi kapatıp düşündüğümde bunları yaşayan benmiymişim? diyorum...

mutluluk bana şimdi öyle uzak geliyor ki...öyle yabancı ki...hani dalardım ya bazen olduğum yerde...şimdi bakışlarım hep öyle...anlamsız...sadece tek bir gülümsemem için gökten yıldızlar getiriyorlar ama sevinemiyorum...yüzüm gülmüyor işte....olmuyor...

sen gideli hiç yazmadım...yazamıyorum...
aklıma gelirsin de, tekrar 'seni severim' diye...

sen gideli hiç uyumadım biliyor musun...rüyalarıma gelirsin diye....
gelir de tekrar 'aşık olurum' diye...

sen gideli hiç kimseyle konuşmuyorum...yüreğimi dökmüyorum...
acıyan yanlarımı anlatmıyorum kimselere...boşluğumu doldurmasınlar diye...

sen gideli kimseye kalbimi göstermiyorum....
gösteripte 'seni görmesinler'diye..

sen gideli hiç kahvaltı etmiyorum...çünkü günaydın demiyorsun sabahları...benim için gün doğmamış oluyor...

sen gittiğinden beri hiç dinlemiyorum kendimi...itiraf etmek istemiyorum kendime bile....

şimdi herkes peşimde pervane gibi dolanıyor....kalbime ulaşmaya çalışıyorlar...belki gerçekten silmek istiyorlar gözyaşlarımı...belkide canımı yakmak istiyorlar...

ama bilmiyorlarki zaten acıyor içim....

ağlıyorum....her şarkıda...her şiirde....
akan yaşlarıma teslim oluyorum...

sen gittiğinden beri sana küskünüm...
beni bu kurtlar sofrasında yalnız bıraktığın için...