ne zaman yazmaya kalksam sana yazdığım yazılar geliyor aklıma...okuyorum birer birer...ben mi yazdım bunları diyorum...ben nasıl sevmişim....sevgimi nasıl bukadar anlatabilmişim...
oysa şimdi iki cümleyi yan yana getiremiyorum ki ahenk oluşturayım...şimdiler de sevmiyorum kimseyi...hatta o çok sevdiğim kendimi bile sevmiyorum melek yüzlüm...
her sahil kenarına oturduğumda aklıma geliyor önce gözlerin...sonra gönlümüzün sahili...aşkımız....heyecanımız...
şimdilerde sahil kenarına gittiğimde hep yalnızım...hep sensizim...ellerim boş, kalbim yaralı, gözlerim nehir....
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
