Melek Sureti Şiiri - Tunahan Şimşek

Bir gece
İki hafta ve üç şiir
Bomboş gibi ve bir o kadar da dolu
Kasvetli bir gece
Benzersiz bir duygunun raksı var içimde
Ağzı var, dili yok gibi
Gözleri çok güzel, görmez gibi
Sesi kulaklarımda yankılanır hece hece
Aşk nasıl yakarmış meğer
Kül etti, yaktı, bitap etti beni
Bu çığlığa susmak, hangi kalbe yetti?

İki nehir vardı
Var ve var olacaklar
Bir ucunda sen, bir ucunda ben
Arada ne uçsuz bucaksız mesafe
İki kulaç atar, iki adımla ulaşırım sandım
Lakin bu mesafeye hangi dizler dayansın?

Bir adım attım, durdum
Ve karar verdim, yetmez!
Yoluna kurban olduğum
Bir gül versen ve bir adım atsan yakama
Bir adımı bırak, bin adım feda olsun sana!

Hüznün ve kasvetin ne olduğunu
Bana mesafeler öğretti
Varlığın bir an yok oldu ve beni mahvetti
Bir dirhem su ver şu yangınıma
Canın yanacaksa eğer ben çekerim cezamı meraklanma…
Nasıl bir hatırlanışsın sen?
Dizlerim ürperir, donup kalırım
Lal olurum, nasıl çığlık atarım?
Gözümde fer kalmaz, sen kalır
Seni nurdan unutamam ey kahır!

Sen bir volkansın, ben bir damla su
Sen bir buz dağısın, ben bir kibrit
Sen bir tufansın, ben bir sandal
Sen bir topraksın, ben bir tohum.

Hiçlik nedir bu varlığa öğrettin
Ah be Volga, sen bana neler ettin!

Küçük bir ev ve evin içinde güller
Yalnız ve yalnız sen bana bir gül ver
Mis kokar o zaman gül bahçem
Dalları canlanır suyla buluşma misali.

O hırçın bedenin altında yatan kalbin
Nasıl hissederim seni bileceksin
Nefes olmayı bile senden öğrendim
Bir el ver bana, kurtar beni bu kör kuyudan.

Sen bir hüzündün, ben bir kalem
Sen bir dertsin, ben bir kâğıt
Sen bir kedersin, ben bir mürekkep
Ben bir şiirdim, sen bir tutku.

İlham perilerimin poyrazı sen misin?
Gözlerimi kapadığımda geliverir birden
Sen uyuma, yazmadan olmaz derler
Yazarım, karalarım mürekkebim tükenmez.

05.06.2021