Melek Ekşi Şiirleri - Şair Melek Ekşi

Kırıntılar mı karın doyurur?
Yoksa büyük parçalar mı?
Cevap;
Ne kadar aç olduğuna bağlı.

20.11.2005 / 13:53

Nicedir; yüreğim yanlızlık limanlarında öksüz kaldı.
Bende isterim,yüreğimin yüreğinde yaşayıp yaşatmayı...
Gözlerine bakarken sıcaklığında kaybolmayı.
Saf ve temiz aşktır yaşatan insanı,
Ruhunun derinliklerinde hissettirebilmen ve hissetmen gerek.
Yüreğine ilmek, ilmek dokunmalı sevgi parçacıkların,

Aradığım sen değildin aslında.
Ben sende, seni ve kendimi sevmeyi istedim.
Sen ise ne kendini nede beni sevmeyi başarabildin.
Sana ilk gülümsememi,ilk dokunuşumu hatırlıyorumda.
İçimde sevinç yerine hüzün kaplıyor.
Hislerim bu denli acı vermemeliydi.

Gecenin Gizli Yüzündeki Yalvarış

Her gece
Çekilir mi bu sıkıntılarla iç çekişlerle bu dürtülerle hayat; hani her zaman yaşanası sürprizlerle bize geri gelecekti;
Beklemek için hala süre var mı?
Her nefes alışımızın sayısı ve miktarı belliyken yarına gelecek aydınlık günlerimize çıkış iznimiz var mı?

Sensin benim heycanım,
Yüreğimin sesi ey yar; Duyuyormusun?
Yürek haarem.
Senin için atan yüreğimin dans eden yarısını hissedebiliyormusun?
Yüreğimin sesi;
Ey yar

Gecenin karanlığında sığ adımlarla ilerledim.
Bazen koşarak bazende emekleyerek.
İkisinin arası hiç olmadı üzgünüm.
Yolun sonu görünmüyordu.Puslu ve çamurluydu.
Yolun sonunu göremedim aslında...
Çünki; terkedilmişliğin acısı yüreğime mıhlanmıştı.

Hep aynı seronomi hep aynı tekrar,yüreğimde yeni derin acılarla boğuluyorum.
Göz göre göre kendimi mutsuzluğa itiyorum.
Sanki; özel bir çabam var.
Yüreğimi çizgilerle,işgal altına almayı seviyorum...
Hep isabet eden darbede yıkılıyorum.
Ardından ayağa kalkıyorum,yine düşüyorum...

Gecenin karanlığında uykusuzluğa inat dizlerimin bağı çözülmüş.
Ey Yar;
Ayakta savrulmaya yüz tutmuşken.
Bir umuttu rüzgar.
Açılan pencerenin pervazında; beyaz bir güvercin gözlerini dikmiş bakıyor bana.
Sanki; inatla ağzındaki piyango biletini uzatıyor.

Bu gece;
yalnızlığın şerefine içiyorum,karsımda hayalin oturuyor.
Buğulu kadehİn bana eşlik ediyor.
Bu gece yalnız yürüdüm birlikde yürüdüğümüz yolları.
Üzülme senin hayalin yanımdaydı.
Tek tek ikimizin adına bastım tüm arnavut kaldırımlarına sende yanımdaymışcasına.

Her gidenin ardından ağlamak benim yüreğimde sanata dönüştü.Gidenin ardında yas tutmak kendine her geçen gün bir yenisi eklemek den başka bir ağıt olamazdı biliyordum bunu; oysaki her yeni gün benim umut ışığım olması gerekirken bende değişen hiç birşey olmadı. Olanlarsa; gözyaşı kavonazlarımın sayısı arttı. Gönlüm derinliklerden geçerken hırpalanmakdan vazgeçmedi.Her hırpalanış,her darbe yüreğimdeki izleri biriktirdi,büyüttü,acıttı,sızlattı ama değiştiremedi gönlüme vuran her ışık süzmesinde aynılarını tekrar tekrar yaşatmasına rağmen yılmadı,usanmadı,sıkılmadı,bunalmadı yine acı çekmek mutlulukmuş gibi, kendine zoraki sevgi dayatmalarıyla hayatını zora sokmakdan geri almayı bilmedi.Bu mazoist yüreğin acı çekmek hoşuna gidiyor. Sürünmek ellerde, ellerin onu gözbebeğinde taşımaları gerekirken, o kendini ellerin ellerinde süründürmeyi gönül borcu bildi kendine adeta.
23.08.2005