Melek derdi.. Şiiri - Mehmet Salih Diri

saçlarını okşar günbatımı akşamlarda...
çiçekleri sular akşam güneşliyle..
yüreğini kondurur gün batarken.. sevdaya.
yıldızları seçer geceleri..
yüreği gibi parlak olanları
şans diler..kayan göktaşalrından..
belki o gelir diye...
kırmızıya boyanmış bir dunya..
sevgisini bütün dünyayla paylaşan
beyaz gelincileri var yüreğinde.
camdan kalplere hayat verir
bakışları acı,acı ve acı
her acı bir öfke doğurur
her öfke nefrete dönüşür..
her nefret bir sevgiyi öldürür
sevgi katili olanlardan şikayetçi....
gülerdi gözleri mutluluk adına
ne varsa yaşatırdı acıdan geçsede yüreği...
masalları vardı hüzün dolu..
kırık aynalarda kendini seyreder..
parçlarını birleştirirdi sevginin..
duyarsız kalmadı hiç bir çiçeğe
her çiçeğin bir anlamı vardı yaşadığı acılar gibi..
melek derdi kendine.acıların meleği..
melek derdi kendine hüzünlerin meleği..
melek derdi kendine kovuşamayanların meleği..
feryadı yok dostaları var su gibi berrrak
kendini seyreder onların yüreğinde.
yüreklerine resimler cizerdi vefadan portler gibi...
canda can arar gönülde yar..
sevenlerden haber bekler..
gözleri yaş..duyguları nemli..
ağlamaklı çoğu kez..
fedakarlıkları bitmezken..
vefasızlar diyarında bulur kendini
canı candan eden o yarı bakışı
gülümseyen gözbebeklerinin içinden içimi yakar
güneş batarken boynunu büken çiçek gibi,,
kanatsız melekler uyurken diyarlarında.
nini olup esen yellerde..
rüyalarından kabusaları kovalar..
acılarını siler..sevgiden masallar okur..
mutlu etmek için kendini...