(Canım Anneme)
Düşündükçe seni ağlıyorum ben
Uykusuz geçen gecelerimde sen
Sesin çınlıyor zihnimde her dem
Zannetme seni unuttum Annem
Dalıp gidiyorken geçmişe bazen
En taze hatıram canlanır birden
Sevgiyle şevkâtle elinde pişen
Bir tas çorbadır yoklukta yenen
Bilsen ne tatlı gündü o Annem
Duydum ki hasretten ağlıyormuşsun sen
Üzülme gurbeti severim hem ben
Cennet ayağının altından geçen
Yermiş ben burda öğrendim Annem.
Çanakkale 2004
Hasan CanbulutKayıt Tarihi : 21.2.2007 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri Çanakkale'de üniversitede okuduğum yıllarda, şiddetli bir kış günü, maddi mahrumiyetlerin üst üste geldiği ve gurbeti iliklerime kadar hissettiğim bir anda, gördüğüm bir rüyanın tesiriyle, annemi hayal ederek yazmıştım. daha sonra anneler gününde bu şiirimi çerçeveleterek hediye ettiğimde çok sevinmişti. konu itibariyle gurbetin kurbiyete dönüşmesini işlemek istedim.
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
TÜM YORUMLAR (2)