Kelebek! Şiiri - Özlem Saba

içimde kendiyle savaşan
ince, cılız bir ses.
keskin ucu bıçağın,
kanatır, ama fark edilmez...

ben sanki;
ateşle sınanan bir pervane.
sudan çıkmış bir balık.
bataklık kıyılarda,
oltaya aşık.

unutmadım Ezel’de
alnıma yazılan kederi.

Sanki ben;
kantarın ağır tarafı.
Rahman’ın - Rahim’i...

ben sanki;
kalabalıklar içinde yalnızlık.
yalnızlıklarla sınanan bir kalabalık.

sanki ben;
yılların yalancısı
özüne küsmüş bir riya
dünyaya atılmış bir rüya
ha uyandı, ha uyanacak.

ben sanki
-doğum sancısı -
goncanın açılışı...

sanki ben;
varla yok arasında
zamanın gerisinde
hiçbir şeye benzemez...

ben sanki;
işkencesi bitmez bir alemde
bürünüp de ete kemiğe
kendini arayan bir melek.

sanki ben;
gözlerini kapatınca tek,
açınca çoğalacak bir mavi kelebek...