bazen konuşan aşktır
ama sen nereden bileceksin ki
bir insanın hayaline yüzlerce kez dokunup
aldandıktan sonra
yine sabırsızlıkla dokunurken
hiç ağlamadın ki
bir melek nasıl düşerse
masumiyetin kollarından
günahın çukuruna
işte öylesine düştün ki gözlerimden
ne melekliğin kaldı
ne de hayalin
rüzgarın vicdanına bıraktım seni
dilerim mutluluğun en uzak yerine
acının ta şah damarına götürür seni
daha bu ne ki
henüz yeni başladı
cehennemin ilk perdesi…
04.03.12
İsa YılmazKayıt Tarihi : 4.3.2012 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!