Meleğin Düşüşü Şiiri - Ayhan Demiralay

17 Ağustos 99 muydu günlerden
Bir gecenin ortası mıydı bizi bırakıp gittiğin?
Apansız sensiz kalıvermiştik
Saçma sapan bir dünya düzeniyle baş başa
Senin olmadığın yerde doğruluk mu olurdu?
Aşk mı olurdu, sevgimi olurdu yoksa?
Senin olmadığın bir dünyada anca kocaman bir özlem olurdu
Gerisi boş gerisi hep yalan
Özlemin bile en hakikatlisiydi sana duyulan
Manasızdı sana dair tüm cümleler
Manasızdı sensiz tüm bu şiirler
Her şey bir anda anlamını kaybedivermişti
Her şey tatsız tuzsuz renksiz ve kokusuz
Her şey imlasız mecazsız ve her şey sorgusuz
Kabullenmek bu olsa gerek
Emperyalist dünya düzeninin katil yaptırımlarını
Yıkılmasan da olur artık ey kahpe burjuva düzeni
Onun olmadığı dünyada acı versen ne olur sancı versen ne?
Umurumda mı zannediyorsun artık adil yaşamak
Biz o gün öğrendik aslında ağlamayı
Biz aslında o gün terk ettik yaşamayı
Umut içimizde saçma bir olgudan öteye geçemedi
Öfkeliydik ölüme yaşama, var oluşa ve de yok oluşa
Ve haince koşan topal zaman o gün durdu
Ve biz o günden sonra hiç büyümedik
Hala okula o yıl başlamışız
Hala aynı sıralardayız
Hemen yanı başımızda onun oturduğu
Hazırlık falan okuduğumuza bakıp aldanmayın sakın
Hala onunla nefret ediyoruz İngilizce derslerinden
Onunla koşuyoruz son zilin çalmasıyla otogara
Heyecanla biniyoruz o amansız köy dolmuşlarına
Hala dalgasındayız biçare ömrün
Kafa buluyoruz saf bir çocuk gibi onunla
Gözlerindeki parıltının sönmesiyle
Bir daha bizim o masum dünyamıza güneş hiç doğmadı
Her gün inatla kıyameti yaşıyoruz sür çoktan üflenmiş
Bu dönüşü asla olmayan bir boşluğa gidiş
Mezarına hiç gelemedim beni affet
O kahrolası mezar taşında ismini okuyupta
Bu anlamsız hayatı devam ettiremezdim
Dizlerimin takatsizliğiyle düşüp de kalkamamaktan korktum
Yanı başında bir mezar da bana vermezler diye korktum ölmekten…
Nasıl olur deme ben biliyorum aslında sen hiç ölmedin
Çoğu zaman nefesini bile hissediyorum hep bizimlesin
İlk günkü gibi çırpınıyor hala kalbin bakıp gülümsüyorsun…
Biliyor musun ben hiç atlatamayacağım bu şizofreniyi?
Nasıl kabul ettiririm bu ahmak kalbime senin umarsızca çekip gittiğini…