Meleğim olma anne Şiiri - Songül Aksoy

Anne yazardım camlara,
Saatlerce ağlar bakardım o kelimeye.
Neydin nasıldın kimdin anne?
Neye benziyordun sen?
Bazen arkadaşlarımla oynarken
Belki biraz gidiverirdin aklımdan
Ama arkadaşlarımdan birinin canı acıdığında
Anne... diye haykırıverirdi
Bazen hiç susmazdı.
O sizin meleğiniz derlerdi.
Meleğimizmişsin anne öyle dediler ya,
Ne olur meleğim olma anne
Yanımda ol sen.
Melekler de çok iyiler,güzellermiş ama
Görünmezlermişki onlar.
Ben sana sarılmak öpmek istiyorum anne.
Televizyonda izlerken gördüm,
Anne çocuğunu;
Üzerini temiz tuttuğu için,
Derslerini yaptığı için,
Yemeğini yediği için,
Yanaklarından hep öptü anne.
Bende bunların hepsini yapıyorum anne
Bir sürü de öpücüklerim oldu.
Hadi gel sende beni öp anne...
Yüzünüde bilmiyorum senin
Sen mutlumusun yoksa oralarda?
Ben çok mutsuzumda annem.
Ağlardım seni çok özlediğimde
Sabahlara kadarda
Hıçkırıklar hep düğümlenirdi boğazımda
Gittiğin gibi ağlayışlarımda sancılıydı anne.
Çocuk yüreğime sığdıramazdım seni
Her şey anlamını kaybederdide
Sen hep büyürdün içimde durduramazdım anne.
Birgün
Küçük gazete sayfasında
Afrikalı aç insanların resmi vardı.
Yine ağlamıştım anne.
O siyahlı çocuk belki açtı ama;
Annesinin boynunda smsıkı sarılıydı anne.
O çocuun annesai kadar güzel misin sende?
Hadi gel artık anneciğim,
Yoksa bende aç kalırsam mı gelirsin anne?
O çocuğun annesi gibisende sımsıkı sarılır mısın bana?
Hadi gel anne,
Her şeye dokum ama
Bir tek sana açım annem...