Meleğim İstanbul Şiiri - Halil İbrahim Fakı

Suskunluğumda oluşan bir siluet
Gözlerin kahverengiden siyaha çaliyor
Paha biçilmez bir servet
Sesin bu dunyadan değil sanki
Sadece sana verilen bir keramet
Ruhum durmuyor cemalini görmeden
Bakınca gözlerine geliyor sükûnet
Bakışın, nazarın, büyülüyor beni
Ruhunun ruhuma gösterdiği nezaket
Herşeyin okadar güzel ki...
On parmağında bin mağrifet
Gark olmuş bedenim özlemine
İçim de yanar nâr olur hasret
Dışardan görenler acayip bakiyor
Diyorlarki bu nasil bir maharet
Senden gayrı herşey boş olmuş
Sen yoksan yanımda dünya bir fûzulet
Bir sebep mi ararsin yada neden
Şu gönlüm yetmezmi sevgime kefaret
Hasret ve özlem hep başucumda
Vuslata ne zaman gelecek vekalet
Ne güzel gözlerin, elin, çehren...
Sen bir melek misin bunlar ona delalet
Ben İstanbul derim meleğime
İnsanlar sen diye eder hitabet...