Meleğim’e Şiiri - Saliha Kurt

Her baktığım göz, gideceğini sessizce haykırıyordu kulağıma
Hayır demek istedim de bir şey düğümlendi boğazıma
Açık ve netti her şey ama ben biraz daha çocuk kalmak isterdim
Sıcacık yuvamızda, mutlu bir anne düşlerdim
Bir gün derdim! Öyle bir gün gelecek
Karanlıklar bitecek, sancıları dinecek
Belki ağır gelecek! Ama tohum gibi yeşerecek
Ne olursa olsun, annem huzura erecek
Ve o gün annem! Yine ağırlaştın
Gül yüzün, ellerin… Her zamankinden farklıydın
Ölüyorum dedin…
Kulağımda öyle bir yankılandı ki son kelimelerin!
Hastane birden yıkıldı sandım
Bir şey yok dediler ama inanmadım
Son kez ümit etmek istedim
Annem gözlerini açacak dedim!
Ben tatlı sesini beklerken kulağımda
Bir doktor dedi ki her şey bitti burada
Yok dedim anne! Hayır, olamaz…
Annem bizi yalnız bırakamaz
Hadi bizi geçtim! Kardeşime ne diyeceğim
Annem diye başlayıp başımı mı eğeceğim…
Nasıl söylerim gözyaşlarım yenmeden gözlerimi!
Ya derse ki ben annemi istiyorum, annemi!
Seni koydular yüksek bir yere
Duanı ediyorlardı ve ben güçlüydüm yine!
Sana gülümsedim, mekânın cennet olsun dedim…
Kimse bilmez anne ama duyduğunu hissettim!
Yine hissediyorum ki daima yanımızda olacaksın…
Bir şeyin arkasından bizlere bakacaksın…
Ve şunu çok iyi biliyorum:
Sen hep melek kalacaksın…

Sen hep melek kalacaksın…

Saliha KURT