Meleğim'e 2 Şiiri - Edibe Birsöz

hayalindi ilk gelen yaşamıma.
sözcüklerindi ayaklarımı yerden kesen.
bir minik serçenin kanat çırpışlarını görebildim
gözlerinden.
hem de daha gözlerini hiç görmeden.

sonra sesin kattı kendini bana.
bana ait harflerin geldi peşi sıra.
alıp çektin ruhumu içimden
ruhunla seviştirdin sokaklarda.
yıllar önce kopmuştu kanatlarım
yaraydı yerleri acıyordu canım hâlâ.

utup ellerimden, gökyüzüne çıkardın önce
bulutlarla öpüştüm sayende.
o kadar yükseldik ki, seçemez oldum yerde kalanları.
sadece renkler görünür kaldı.
rüzgarlara okşattın her yerimi.
maviyle kardın bedenimi.

sarmaş dolaşken ben onlarla semalarda
sen kanatlarımı dikmişsin bile yerlerine usulca.
'çırp onları' dedin bana.
'çırp ki alışsınlar yeniden havalanmaya'
kendi rüzgarımı yarattım onlarla.

özgürlüğünü hatırladı ruhum, her kanat çırpmamla.
öyle yükselmişim ki
melekleri gördüm birden.
bir baktım içlerinden biri sen.
saçlarından tanıdım seni
birden, bir korku kapladı içimi.
ya istemezsen
hissetmezsen hissettiklerimi.
değilsem rüyalarındaki gibi.
bilmediğin hikayelerimi de sevmezsin belki.
hem zaten etrafta öyle çok güzellik var ki...
kim bilir o kargaşada sen
fark edemezsin bile beni.

o zaman ben de
kıvırcık bir tel alırım saçından
uçar giderim uzaklara.
eklerim saç telini
kanatlarımın tüyleri arasına.

yükseldikçe ben yer yüzünden her seferinde
sen de gelirsin mecburen benimle.
ne yana uçsam sen
ne kadar uçsam sen

bekliyorum şimdilik katmak için yaşamıma
ya seni ya saç telini.
kararı hem kalbin
hem de kanatların vermeli.