Meleğim Şiiri - Yusuf Özmen

Varlığın hep yüreğimde gittiğinden beri
O gülücekler saçan gözlerini unutmak mümkünmü masmavi
Ellerini tuttuğumdaki duyduğun huzuru
Sana dünyaları vaat ettiğimdeki alaycı gülüşünü
Kucağımda uyumanı
Uyanmaman için saatlerce hareketsiz kaldığımı
Senden ayrı kaldığımdaki özlemini
Hergün haberini alırken duyduğum heyecanımı
Son haberinde yaşattığın hiç tatmadığım derin acıyı
Her anınla her şeyini
Mümkünkü unutmam Meleğim
Hayatımda çok kalmadın diye unuturmuyum sandın
Senin için belki az bir zaman
Benim içinse koskoca bir ömürdü ziyaretin
Sen çaresiz acılar içindeyken
İnanmak istemedim önüme getirilen gerçeklere
Hayatta tek isyanım senin gitmemen içindi TANRIYA
Bir tek resmini saklamadım gideceğine inanmadığımdan
Gitmenin benim için daha iyi olacağını fark ettin sanki
Gidişinle sen varken yaşayacağım zorluklardan kurtaracaktın beni
Bakışlarındaki derinliklerin anlamı buydu belki
Giderek sanki beni bulunduğum kafesten özgür bırakacaktın kimbilir
Yeni bir hayatın yolunu açacaktın
Kimbilir belkide gidişinle nehirlerin akışına can katacaktın dünyamda
Yada karanlık gecelerimde doğmasını sağlayacaktın hilalin pırıl pırıl
Dünyaları içine alacak kadar büyük yüreğin
İçinde küçücük bir yer edinmene yetmedi maalesef Meleğim
Şunu bilki seni tanımadan sevenlerin oldu birçok
Hep o gülen yüzün hafızalarda
Sevgin gönüllerde yaşıyor
Gönlümde yaşıyor
Sense en güzel yerde Meleğim