Meleğim Şiiri - Yalçın Güler

Soğuk kış günleri anacak beni.
Kaldığında çaresiz ellerinle.
İçin ürperirken,it hırıltılarıyla.
Soğuk kış günleri anacak beni
Duyamadığın sözleri hatırlayınca.

Lambanda yanan is gibi kalacağım.
Dolandığında çaresizliğin elleri hatıralara.
Lal olmuş dillerin olacağım.
Hani, kelimeler boğazına dolandığında.
Lambanda yanan is gibi kalacağım.

İşte şimdi,
Camı çerçeveyi kırma vakti.
semaya küfredip tükürme vakti.
ihanet kokar ellerini kırma vakti.
kendini yağmurlara asma vakti.
kör kuyulara o çirkef kalbi atma vakti.
Şimdi ağlama vakti.

Aklarını toplama vakti geldi ayrılığın.
Kar gibi düşünce avuçlarına gözyaşı.
ve anlama vakti neden ağladığını beşerin.

Nefesini kesince boğazında hıçkırık.
Anlama vakti nasıl öldüğünü aşkın.
Şimdi ağlama vakti,
ve bilmek manasını,
Hüzzam makamının..

Belki sesler duyacaksın kulaklarında,
Çıldırıp başını öte beriye,
vurup şu kör duvarlarda patlattığında...
Onursuz yalnızlıklar düşer payına.
Seni ak melekler vururken duvarlara.
Belki sesler duyacaksın kulaklarında.
Gönül duvarların yıkıldığında.
Belki sesler duyacaksın kulaklarında.

Sana diyorum ulan sadece sana.
Kafeslerden kuşları salma vaktidir.
Soluk benzini kaçırmak aynalardan.
Hıçkıra hıçkıra ağlama vaktidir.
MELEĞİM! ! !

Yoksun artık! ! !
Bu sevda masalında.