Meleğim Şiiri - Halil Aydın

MELEĞİM
Meleğim ne güzel oyuncakların vardı
İnan evin bir odasına sığmazdı,
Çoğu Barbie kızlardı
Onun elbisesinin, ona giydirir
Takıp takıştırıp, şapkalar, tokalarlar takar
Ne güzelde yakıştırıp bezerdin
Onlarla oynar, kurkular kurardın
Zamanın akıp geçtiğinin farkına bile varmazdım
Oyuncakların arasında yıldız gibi parlardın
Oyuncaklarından ihtiyar baba anneyi
Hasta yapardın, başını bağlayıp
Yatağına yatırıp yorganla kaplardın
Elinde çiçek dolu sepet
Yiyeceklerle seke, seke salondan içeri girerdin
Kurtlarla anlaşıp dostluk kurar
Beraber hastayı ziyaret giderdin
Yine onlarla geri dönerdin
Ne güzel dostluklar kurardın

Sorular sorar, kurgular kurardın
Cevaplarını arar, böylemi diye sorardın
Rüzgarın önünde inleyen ağaçlara ağlardın
Yaralanan çam ağacından akan reçineye
Ağaç ağlıyor diye acırdın
Doğayı çiçekleri sever onların içinde
Kuşlar gibi koşup eğlenmeyi ne de çok severdin
Kağıt kalem isterdin, alırdın eline
Ne de güzel resimler çizerdin
Çizgiler düzgün, ölçüler yerinde
Boyardın bir güzelce
Bazıları defterimde
Bazıları bilgisayarımda
Geleceğinin resmini bilmeden çizerdin

Yaşadığın olumsuzluklar büyüttü seni
Biliyorum meleğim
Küçük yaşta ortamı yumuşatmak için
Akıllıca araya girerdin meleğim
Acın büyük olumsuzluklar etkiliyor seni
Hepsinin farkındayım meleğim
Elimden elimizden bir şey gelmemenin
Acısını hep beraber yaşıyoruz meleğim
Seni unutmam, eskisinden çok severim
Dedem diye kollarıma koşusun
Boynuma sarılıp masallar anlatarak
Uykulara dalışın, gözlerimin önünde
Unutmadım unutmadık meleğim
Her zaman seninleyiz meleğim
Acını bitir, at artık içinden
Senin sucun yok diye telkin et kendini
Ailene dön, yine onların sevgisiyle
Yüreğini büyüt, yine bizim sevgimiz
Sarsın sarmalasın ki sevgilerin büyüsün
Yanımızda ol buda yeter..
HALİL AYDIN (Deden)