Meleğim Şiiri - Şefika Çelik

Ben seni ilk gördüğüm an başladı herşey
Çalıştığın yer artık uğrak yerim oldu.
İster istemez ayaklarım gitti yanına.

Hep gözlerini yakalamaya çalıştım
Sen bakmazdın pek insanların gözlerine
Birşeylerden kaçarcasına.
Bense bir an bak diye bana dua ederdim adeta.

Her bahane sana çıkmaya başladı
İsmini bilmiyordum
Ama söylerken dudaklarımı yakacağındanda şüphem yoktu.
İçimde de bir şüphe yemeye başlıyordu beni.

Ya diyordum ya başkası varsa
Beni sevmezse
Kalbinde adı yazılıysa zaten birinin.
Onun için çarpıyorsa küçük meleğimin kalbi

Hayır diyordum hayır olamaz
Konduramadım yakıştıramadım
O benim ışığımdı
Kararan dünyamı aydınlatacaktı

Ve birgün gözlerime inanamadım
Yok kesin rüya olmalıydı bu
Ama gerçekti işte
Çalıştığı yerden ayrılmış.

Bizimle çalışacakmış
İnanmıyorum.
Meleğim artık hep yanımda.
Bu bir mucize olmalı.

Söyledim sonunda
Biraz korkarak yada çekinerek bilmiyorum.
Cevabı benim hayatımı etkileyecekti
Hayat sebebim herşeyim o benim

Evetti cevabı
Oda beni seviyor demek.
Gözlerime bakamıyor.
Çok seviyorum seni meleğim.

O:bende seni çok seviyorum bitanem
İlk gördüğüm andan beri.
Bu öyle bir sevgi ki
Seni tanımadan içime tohum attı.
Yeşerdi çiçek açtı.
Şimdi ise sonunu bilmediğim bir yoldayım.
Seni çok sevdiğimi biliyorum
Ama ne kültürümüz uyar
Ne yaşantımız benzer.
Hangimiz hangimize ayak uyduracağız?
Korkularım var.
Ama kalp işte beyni yok.
Konuşamıyor.sadece seviyor.

Ben:her sabah seni yeniden seviyorum
Sana deliler gibi aşığım.
Meleğim beni senden mahrum bırakma.

(SULTANBEYLİ-2006)