Karanlıklar içinde bir sokak
Lambalasının aydınlatma çabası
Ay'ın görünme gayreti
İşte ben o sokaktayım
Karanlık dünyam
Issız gecelerim
Gözyaşlarıyla dolu şafaklarım
İşte ben bu hayattayım
Bir güneş gibi çıka geldin
Karanlık sokağımın ışığı,
Aklımı alıp gittin
Gönlünün sarnıcına
Kimsenin bilmediği
Kimsenin olmadığı
Issız caddelerde
İkimizi düşledim
Kalbimin sessiz çığlıkları
Gözlerimin zamansız damlaları
Aklımın çaresiz düşünceleri
Bir gülüşünde son buldu...
Kayıt Tarihi : 17.7.2020 16:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cihat Eroğul](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/17/melegim-205.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!