Meleğim 17 yaşında Şiiri - Soner Kurtoğlu

MELEĞİM 17 YAŞINDA

17 yıl önce bugündü
Benim için sanki daha dündü.
Sene 99 günlerden pazartesi
Kucağıma bir bebek verdiler
Bir kızın oldu
Sen artık babasın dediler.

O günden bu yana tam 17 yıl geçti.
Artık 18 ine giriyorsun
Kanatlarımın altından başını çıkardın.
Gökyüzüne bakıyorsun
Ve uçmak için sabırsızlanıyorsun.
Bense yalnız uçacağın günü
Heyecan
Korku
Burukluk
Mutluluk
Hüzün ve kederle bekliyorum.

Heyecanlıyım
Çünkü benim kızım olarak
Ayaklarının üzerinde dimdik duracak
Sana verdiğimiz düsturla
Tüm canlıları seven
Onlara saygı göstermeyi bilen
Dürüst
Doğruluktan asla şaşmayan
İnandıklarını her daim savunan
Nesiller yetiştireceksin geleceğe.

Korkuyorum
Çünkü artık sen uçarken
Yanında olamayacağım
Elini tutamayacak
Düşersen kaldıramayacağım.
Yaralarını sarıp,
Öpüp koklayamayacağım.

Buruğum
Çünkü yapacak çok işim var
Zamansa çok dar
Daha çok şeyler vermeliyim sana
Çok şey öğretmeli
Çok şey göstermeliyim
Seni daha güçlü hazırlamalı
Yarınlara yetiştirmeliyim.

Mutluyum
Çünkü kimseyi incitmeyen
Arkadaşları üzülmesin diye
Kendi üzülen
Tostunu, ayranını, tokasını
Kalemini, defterini
Bir kere bile istemediği harçlığını
Düşünmeden paylaşan
Senin gibi bir kızım
Kanatsız bir meleğim var.

Hüzünlü ve kederliyim
Çünkü sen serpilip büyüdükçe
Kucaklayacağım
Sarılıp yanaklarını ısıracağım
Gıdışından öpüp
Kokusunu içime çekeceğim
Minik kuzumu
Koynuma sokup
Üşüyen ellerini ayaklarını
Isıtamayacağım günler
Biraz daha yaklaşıyor.

Ama çok şanslıyım
Doğduğun gün
Minicik ellerinle
Parmağımı tuttun
Sanki daha dün
Öyle bir evlat oldun ki bana
Hep gururlandırdın, onurlandırdın
Alnımı arşa çıkardın.
Çok ama çok sevdim seni
Sense hiç utanmadan
Herkesin içinde salya sümük
Mutluluktan hep ağlattın beni.