Dünyâda gelse üstüme, vazgeçmemem gerek!
Bir gül verip öpersem, açar gülmeyen çiçek...
Salkım söğüt akasya; yeşermiş dalında kuş,
Âzâde serçeler gibi sırtımda bir benek...
Sevdâlı gözlerimde sel olduysa kanlı yaş,
Elbet kurur taşan dereler, kavrulur yürek...
Bir tek; gülün tomurcuğu kanmış kızıllığa,
Yalnız kederlerim tutuşur tutsa bir dilek...
Rüzgâr esince; kırmızı güllerle tüllenir,
Âheste tüylerimde esen, incecik melek...
Vezni: mefûlü fâilâtü mefâîlü fâilün
Kayıt Tarihi : 30.5.2010 13:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)