Melce Şiiri - Ceyhun İlhan

Üç beş eşya karanlık kabrimdeki oda,
Savaşları, geçmişimdeki en son rüya,
Susuz kalmış dudakları çatlamış dünya,
Güya libas oldum bu tende güya.
Lifafem başının üzerinde bir dünya
Öyle sevmesem de mahremimde ki mah-a
Kader diyemezsin ezik kelimelerdeki eşilmiş mezara
Tutmak istersin ve gölgelenmek peygamber abasına

Adımlar ıslak ve nemli bu taşlı yolda
Su çatlağını bulsa da gömülmüş mezarda
Çıplak ve soğuktur giydiğin kefende
Yanları çamurla sıvanmış kahırlı bedende
Saçları ağarmış gönlümdeki mabede
Ağlarsın durmadan ağlarsın, geçmişine
Kabrin daraldıkça şaşarsın olan bitene
Kapılar açılır girersin en melanet birine

İnanmadı insan, istemezde inanmak
Hiç geçmedi aklından düşünüp bakmak
Salih gönüllerde ki bu eşsiz marifet
Hiç birine ise gerçek gelmedi şeriat
İmanla dine ruh eyledim bu size vüs’ap
Eksik kalmaz mı geri kalan altmış bin sırrı hakikat..