Melbourne Mezarlığı'nda

Yalnızca birkaç gün anımsanırlar
Toprağa gömülenler.
Anımsanmadıkları tek bir an bile yoktur,
Bedeni yakılanların, külleri savrulanların.

Zenginliğe göre, anıtkabirlere bile gömülebilir,
Toprağı yeğleyenler.
Tüm varlıklar bir anıttır oysa
Külleri savrulanlar için.

Mezarlıkların adamıyım ben,
Doğumevlerindense,
Boğaz’daki mezarlıkları yazarım,
Melbourne’deki, yad eldeki, uzak ülkedeki...

Gökdelenlerden şiir çıkartma çabam suya düştüğünden beri,
-çünkü performans planlarına koyamıyorum bu şiiri-
Nere’ gitsem, ilk aradığım, taradığım,
Mezarlıklardır, mezarlıklarım...
Değil mi ki, altmışlara, yetmişlere özlem duymadayım,
Mezarlıklarda aydınlık geçmişe gider her adım...

Bu şiiri, “ölülerle konuştum” desem, daha çok mu okuyacaksınız?
Ya da “bana ölüler yazdırdı bu şiiri” desem?
Tam da tersi, ben onlarla konuşmadım, onlar benle konuştu
Ve bu şiiri onlar bana değil ben onlara yazdırdım...

Ölüdür bu şiiri yazan demek ki,
Kendinden 100 yıl önce yaşamış kadınlara
Aşık olmasından belliydi...

Burada bulamazsınız, coşkusunu, heyecanlı bekleyişini doğumevlerinin.
Oysa her bitiş yeni bir başlangıçsa;
Her ölüm, yeni bir doğum...
Düşünün bir ve duymaya başlarsınız mezarlıkta,
Aynı heyecanlı bekleyişi, coşkuyu.

- Ölüleri kimler doğurur peki?
- Doğmadan doğuranlardır onlar.

Dindar olsaydım,
Mezarlıkta makinemin bozulmasını,
Tüm resimlerin beyaz çıkmasını,
Ölülerin bana yolladığı ileti sayacaktım.
Ama dikkat! Ölülerin bu iletisi,
Gerektirmez Tanrı’nın varlığını,
Selam olsun Arkadaş Özger ustaya...

Sen o taşında, “hoşçakal sevgili kocacığım” yazan dostum,
Belli ki mezarını çekmemden rahatsız oldun,
Beyaz çıkıyor o nedenle tüm resimler...
Sana söz, suya koyacağım tüm resimleri,
Bana gizlice gönderdiğin iletiyi görmek için.

Borsada oynamaktan ninesine zaman ayırmayan torunun,
Biraz yola gelsin, adam değil biraz da insan olsun diyorsan,
Yaz 3449’a cebime gelsin –kusura bakma, bu çağda böyle...
Geçti çoktan, gizli postacıların ömrü, hem onlar burada nereye gömülüydü?

Bu şiir toprağa gömülmesin isterim,
İstemem her ölü şiirime bir taş dikmek.
Yakarım da şiiri, savururum küllerini,
Uzak ülkeme küçük bir parçası da olsa ulaşır böylece belki.

Melbourne, Avustralya, 10.04.2009
Ho Çi Min Kenti, Vietnam, 12.04.2009

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Okyanusa Açılacaklar İçin: Şiirler 2009 [For Those Who Will Sail Across Oceans: Poetry].