Ey hayat! Suçlusun,
bana bir gençlik borçlusun,
çocuktum yürüdüm paslı bir giyotin gibi olan daracık sokaklarında,
uçurumlar biriktirdim korkularımla
uçuk dudaklarımla,
umarsız bir gece, karanlıkta kalıp
platonik duygular beslerken güne
mevsimler gelip geçti
tutuştu tik taklayan zaman
başladı melankolinin melodisi
genç kalbim, ihtiyar ruhum,
tozpembe olmayan bu evrene
neye yarar yüreğinin ezgisi ?
Kayıt Tarihi : 14.9.2022 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!