Melankolinin Dibine Vurmak

Ben çekip gitmesini öğrenemedim
Öyle bir çakılıp kaldım ki
Sadık bir köpek gibi
Sevdamın başını bekledim
Aşktan öyle kör olmuşum ki
Ne ihanetleri görebildim ne vefasızlığı

İçimden geldiğince ağız dolusu küfretmek istiyorum
Oysa ben hiç küfür bilmem
Çünkü yakışmaz dilime
Ne kadar ihanetler yaşasam da
Ciğerim yanarak vefasızlığı tatsam da
İçimde çakılıp kalıyor nefretim
Bir şeyler dilimi bağlıyor bir şey diyemiyorum ya
İşte ben ona yanıyorum…

Her şey içimde olup bitiyor
İsyanım öfken kırgınlıklarım
Oysa o kadar özgür olmasını isterdim ki dilimin
Can Yücel’e bile isyanım var…

Yerin çektiği kadar değil kinim kadar ağırmışım
Kanatlarım çırpınmıyorsa, çakılıp kalıyorsam olduğum yere
Hafiflik nerede, dertlerimin ağırlığından havalanamıyorum bile
Kalbin atması sözdeymiş
Yaşıyormuşum sanıyormuşum üç perdelik hayatı
Oysa birilerinin sana yaşattıkları kadarmış hayat
Aşk insanı öyle kör ediyormuş ki
Canlılığından haber yok
Yaşıyor musun ölü müsün bilemiyorsun
Sevmek ne yaman kelime
Sahi ölümüne seven var mı bu devirde…

Nefretim öyle kabardı ki
Fırtınasında ben boğuluyorum
Karşımdaki siyahtan başka renk görüyorsa
Gidip alnından öpeceğim o sevgi dolu insanı
Ne kadar yaşarsan yaşa gülebildiğin kadardır hayat diyor ya
Ben uzatmaları oynuyorum galiba
Sevgimiz kadarsa ömrümüz
Ben yaşarken ölmüşüm haberim yok
O sıcacık gülüşler filmlerde kalmış
Dudaklarımdaki bir tebessüm o da zoraki
Ağladığım kadar güleceksem neden gülemiyorum
Kim öğretti bana bu yalanı
Bitmeyen ne kaldı
Hani sevdiğim kadar sevilecektim
Öyleyse hani nerede o sevecek olan
Neden bulamıyorum onu
Ben herkese öyle değer vermişim ki
Altında ben ezildim
Demek ki doğa bana değer vermiyor
Her günüm karanlık her günüm yas
Yalanları beceremedim hiç bir zaman
Çünkü gözlerim beni hep ele verdi
Bu yüzden karşımdaki beni tanıdı bildi inandı
Bu yüzden vurulan hep ben oldum, yanan ben…

Afitabım derdim sevgiliye
Yakamozlarda onun gül cemalini seyrederdim
Oysa o kadar uzaklaşmış ki benden
Farkında olmadan imkansızım oldum
Artık dertlerimin hasretimin beni ıslattığı kadar ıslağım
Ve hiç tatmadığım sevginin
Verdiği kadar sıcaklık kadar mutluyum diyeceğim
Ama hani nerede o sevgi
Sevgilinin yalnız bıraktığı kadar yalnızım
Onsuz ne kadar güçlü olabilirsem o kadar güçlü
Güzel olsaydım aldatılır mıydım
Yani şimdi ben çirkin miyim
Hayat buysa şayet ben zaten yaşamamışım
İhanetler unutulmayacağı
Ve her ihanet bir kahraman yaratacağı için ölümsüzüm
Sen ölsen de ihanetine inat gönüllerde dillerde yaşayacağım…

Sevgi çiçeğim sulanmadığı için erken soldu
Artık hayatımda güzellik adına ne varsa hepsi öldü
Her şeyi bilebilseydim
Bu sevgisizlikte boğulmamın nedenini kendime sorardım
Hayattan hiçbir şey öğrenmeden
Ölesiye sevip, hiç sevilmeden
Hayata kütük gelmiş kalas gidiyorum
Cehennem ateşine kömür lazım…

©
4 Şubat 2022
22: 53