Yumuyorum gözlerimi, yıldızlar düşüyor gökyüzünden ellerime
Bir nefes gibi kalıyor ömrüm.
Yumuyorum gözlerimi, dünya külleniyor ellerimde
Sular çekiliyor içime doğru
Ufalanıyor yeşiller, maviler, kırmızılar.....
Ortak acılar doğuyor tenhalarda
Telafisiz....
Ruhlar çarpıyor ait olamadıkları hayatlara
İçlerinden tüm pisliklerini dökerek
Ellerimde ay,
Ellerimde gökyüzü!
Yumuyorum yine sımsıkı gözlerimi, siliniyor yanlış yazılan her şey
Tanrı üzerini çizmeden
Melankolik Şairler kaldırsa ya bu kokmuş cenazeleri!
Ah! İşte bu gece de yumuyorum gözlerimi...
Ah! İşte bu gece de melankolik şairler gecesi...
Aslı ÖzpolatKayıt Tarihi : 1.1.2010 19:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir Tevfik Fikret ve Slyvia Plath okumaları sırasında yazılmıştır. Bu şairlerin özellikle de Slyvia Plath'in değişen ruh hallerine göre yazılmış bir çok şiiri mevcuttur. Her iki şairin bana göre ortak noktası; hayatla ve toplumla yaşadıkları hesaplaşmalardır.
TÜM YORUMLAR (1)