Melankolik Oldum Bu Sıralar

Astığın fotoğrafa dokundum bugün,
konuştum onunla.
Üzerime geliyor
kalın, soğuk beton duvarlar
senden uzak kaldığımdan beri.

Akvaryumda balıklar,
kafeste kuşlarımız,
sokakta kediler…
Evde berduş bile seni soruyor bana.
Ne diyeyim,
melankolik oldum bu sıralar.

Asfalt boyu yürüyorum geceleri.
Korna sesleri, soğuk
ve tinerci çocuklar
etrafımı sarıyor.
Evsizlere ekmek dağıtıyorum,
dualara tutunuyorum:
geri dön diye.

Şarkılar
daha fazla dokunuyor artık.
Gözlerim doluyor,
burnumun direği sızlıyor.
Karanfiller Dağılıyor okuyorum,
soba üstünde pişen kestane bile tatsız.

Melankolik oldum ben bu sıralar.
Salep tarçınla bile tatlanmıyor.
Bozacı geçerken
hep seni soruyor.
Yokluğun
canımı yakıyor.

İnsan kaybedince anlıyor;
Sevdiğinin değerini..
Hatıralar ağır bir yük gibi
Sırtımda duruyor..