Melankolik Gecenin İkinci Yarısı

Melankolik gecenin ikinci yarısı,
Biraz yorgunum akşamdan, biraz üzgün,
Vakit ilerliyor durmadan,
Ben zamanı durduramıyorum.

Sokak sessizliğe bürünmüş,
Bir çocuk çöpü kurcalıyor,
Biraz kağıt, biraz teneke ve karton kutu arıyor.
Buluyor bulmasına da,
Bulup bulacağının hepsi bu,
Ekmek değil aradığı,
Ekmek kavgası.
Şimdi kavganın sahibi bir çocuk bu delikanlı,
Bilinmez kimden aldı sefalet nöbetini.

Canım rakı çekiyor, biraz kavun ve peynir,
Sen sevmiyorsun içmeyi biliyorum.
Ama sensizlik içime şeytanı sokuyor,
Üşümeye başlıyor bedenim.
Yalnızlık adama kötü koyuyor.

Ankara’da eylül akşamı,
Birinci cadde hayli tenha,
Saat gecenin üçü, vakit ilerliyor,
Sokak sokak devriye geziyor polisler,
Sen uyumuyorsundur belki de?

Melankolik gecenin ikinci yarısındayım,
Vakit sonlara doğru geliyor,
Tan yeri yeni ağarmaya başladı,
Üşüyorum,
Yeni çıktı sabah ayazı,
Balkon hayli soğuk.

Birkaç çocuk çöpü kurcalıyor
Bense seni düşünüyorum,

Ankara, 16/11/2006