Melankolik Fısıltılar …

yaz geçti
güz bitti
şimdi kış Maria tut ellerimi ısıt biraz
kuruyan dallarımda yaprakların hasretleri ayaz
kar örtüsü ruhumun
duyulmaz sesim rüzgarlarda
sen duy sesimi Maria
kaybolsa da hayalin uzak ufuklarda
yakın aslında sanki tenin tenime
dokunsan ağlarım şimdi Maria
gel istersen
getir öte diyarlardan toprağının kokusunu da
dokun biraz dermansız yaralarıma

saçlarını ser dilersen
uyut beni ışıltılarında
şarkımızı söyle Maria
çok eski zamanlarda

sana aşkımızı gurbet treninin götürdüğü yıllardan sesleniyorum
yediveren gülleri senin ellerindir Maria
hıçkırık çiçekleri dillerindir
bu aşkımızın tablosu Maria biraz hazan biraz bahar
pembe gelin mumları Maria
ışık kanatlı çiçekleri
serçe dudağında kırmızı kalp
içimizin dilekleri

geceye misafir yıldızlar?
? denize düşen ayın yakamozlarda çırpınışları Maria?
? ağır bir hüzün bu aslında?
? neye sarıldıysak hep kaldı ellerimizde işte biliyorsun

gözgöze gelince hani dünya daha parlak yıldızlar daha şık
ve yüreğimiz hep sevmeye sevgiye alışık
bu aşkımızın tablosu Maria
biraz gitar
biraz kumsal?
biraz da hüzün karışık

bütün saatler durmuş sanki?
? zaman bitmiş bir şarkının nağmeleri?
kelebek kanatlarında kalmış sevinçlerimiz?
? neden göçmen kuşlar gibi dönmedi Maria gidenlerimiz?

senelere asır dokuyan melodiler
aşkın en gizemli konçertosu
bir şarkı söyle
bir şarkı söyle gökteki meleklere?

" artık demir almak günü gelmiş’se zamandan? “
“ mechule giden bir gemi kalkar bu limandan "?

gideriz bizde
geceye
kışa
zamana ragmen? Maria?
vakit çok gec?
vakit çok erken

gülümse şimdi eskimiş resimlerde?
sararmış anılarımızı anlat bana?
biz neler yaşamıştık?
yazdan bahardan mutluluktan yana?
anlat Maria?

hiç bir şey ilk gün ki gibi kalmaz Maria
ne dalda yaprak
ne toprakta kefen
ne yürekte aşk
sen beni sadece sev çok sev gerçekten?

gülümse biraz?
ve tut ellerimi yeniden?
? sil bütün ayrılıkları zamanlardan Maria?

kış bahçesi bu Maria
yalnızlık çiçekleri açmış beyaz kardelenler
ulu orta nice ayrılıklar karları sarmış bağrına
sen Maria şimdi sen sarıl bana?

ışıltılarımızı anılar karartmasın?
sus da dinle lütfen?
martılar Maria martılar?
yine o şarkıları fısıldıyorlar kayalıklarda?
? duyuyor musun? ...

Her şiir gibi bu şiirimiz de yalnızca kendi hikayesini anlattı.Okuyanı okumayanı, duyanı duymayanı, hissedeni hissedemeyeni, umursayanı, umursamayanı, göreni, görmeyeni, görmezlikten gelenleriyle,
insanlık aleminin şiir okyanusunda bir damla oldu ve yerini aldı.Bu şiire benimle birlikte emek veren Ayşegül Aşkım KARAGÖZ’e şükran borçluyum...

Mert YİĞİTCAN(mahlas ismim) - Ayşegül Aşkım KARAGÖZ
23. 01. 2015