Yaşamın Kıyısında...
yalnızlığın ayak sesleri,
çoğalıyor içimde,
dışımdakiler eksilirken.
sessizliğin kahkahası
sağır ediyor zamanı,
yitiyor hayat.
geceye uyanıyorum
ağlayarak;
kimse yok mu!
kimse yok mu beni anlayacak?
bir el uzanıyor ansızın,
dürtüyor beni;
gülümse diyor,
gülümse;
gökler açılacak,
bir gün; anlam yağacak yeryüzüne...
sen öldüğünde...
22 eylül 2008/pazartesi-03.00
Çatısız Evler
Kayıt Tarihi : 23.9.2008 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!