Melankolik Şiiri - Reyhan Karayel

Soğuk ve sıcaktır bazı şeyler. Biri canını yakar diğeri kalbini soğutur bunun dışındakilerde ılıktır içini ılıtır. Kalbimde ılgıt ılgıt esen meltemler estirir. Bunun dışındakilerde kalbinde hasarlar bırakır beynin zonklar anlayamazsın abdala döner gönlün susturamazsın. Neylesin ki olanla ölene çare yoktur. Olan olmuş biten bitmiş her şey kalp gözünde olagelmiştir. Birini seversin hiç umulmadık anda birini beklersin çıkmaz karşına bazen de her şey beklediğin gibi olur. Kaderin oynadığı oyun olur. İstediğin gibi yaratırsın kaderini anlayamazsın. Bazen her şey ters gider dışarıda karmaşadan başka bir şey göremezsin. İçine yönelirsin kendinde ararsın huzuru mutluluğu kaçarsın insanlıktan vurursun kendini ruhun en karanlık koridorlarına girip çıkarsın bata çıka. Yeri gelir en çamur izbelerde dolanır. Ruhun en çirkin yerlerine gömülürsün. Yeri gelir en çamur izbelerde dolanır. Ruhun en çirkin yerlerine gömülürsün. Yeri gelir gökyüzünün tavan olduğu yerde asılakalırsın. Ruhun belli bir yüksekliğe erdikten sonra uçmağa varırsın bir yerden sonra uçmakla yerin dibinde kalmakla arasında gider gelirsin. Ne olduğunu anlayamazsın. Arafta kalmış ruhun eziyetlerinden bıkar. Düşe kalkmakla asılakalmak arasındaki hayatım bu süreç arasında gider gelir de insan çatışmalarından kendini bulamazsın, bulduğunu sanırsın ama yanılırsın. İşte soğuk ve sıcak şeylerde yorulurken oradaki ılgıt ılgıt esen rüzgarlardan kasırgaya tutulakalırsın ama insan ruhu genelde bakakalmaz.