Melankolia Şiiri - Devran Polat

Sonunu kendi yazmış bir yazarın savurmaktan kaygı duymadığı tebessümleriyim,
Melankolia üzerime oturmuş hapsolmuş kaygıların yanına serilmekten endişe duymuyor.
Kaçtığım ne varsa bir bar taburesinde yakaladı beni,
Yok mu cesaret madalyalarım
En fiyakalısından,
Yaşarken bu kadar hissedemiyorum kokusunu burnumda.
Çığlıkları kızımın,
Ağıtlar yükselsin diyorum
Bir kez daha yanmasın içinde
Bununla yaşamak,
Haiz olmuş bir gecede kahkahaların yanına meze olmaktan endişe duymayan tarzda
Ne eşlik edebiliyor bana
Ne yakışıyor masama
Olmak için var olan bu hediyem
Beni genç yaşımda hıçkırıklara boğan mektuplar yaktıran bir cellât
Bense onunla yaşamayı öğrenememiş bir kaptanım filikada