Melankoli ve Umut Şiiri - Fatma Güven

Canım acıyor
yüregime damlayan zehir;
An an yokluga gömüyor.
Bildim ki;
Geldim yalnız Dünya'ya
Elimi dokundurup şöyle bir
Avuç dolusu alamadan
Tozunu silkeleyip yılların
Çekip gideceğim öylece.

Gözüme gözüme sokar
Yaşam; acının resmini.
Agının tadı mı esrikleştirir başımı,
Yoksa yürege damlayan sevda mı?

Sıkıp dişlerimi,agız dolusu
Koca bir kahkaha koyvermeliyim;
Hiçliğe götüren yol ayrımından,
Çark etmeliyim var olmaya.
Biliyorum; ben inadına dedikçe
İnadına sevgi damlayacak
Kalemimin her gelip gitmesinde.
Kara kışın ortasındaki ömre
Baharı çagırıp
kırçiçekleri tomurcuklandırır
Çağlayanlar akıttırır kelimelerle,
Dilinde türküsünü bitirmeyen bu yürek.

06/02/2009