karanlık dehlizlerden melankolıye sardım
nuruna ay gibi daldı hülyalarım
ve bir umut yeşeriverecekken sen saldın
bir daha bir umut diledim
ve yıne çıkmazlardayım karanlıgında
tek tek tükendi özüm
özleme duçar düştü gönlüm
vuslata ermez bu sevdam
afakınla uyandım
ufkunla daldım
ahu figanınla vardım düş(t) üm(de) yatttım
güneşim ol doğ dedim
sen ise güneş zaten karanlıktır melankolınle
ah hayula düşler ile avuttum düşlerimi
Kayıt Tarihi : 17.1.2012 09:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!