Melânkoli Şiiri - Mustafa Kuz

gölgeler tanır beni
cehennem sıcaklarından,
ağaçlar tanır
tenimin kokusu sinmiş...
dünyaya hiç gelmemiş gibiyim;
kırlarda papatyalar utanır,
sevgimize şahit...
bu ayrılık
bir şarkıdır şimdi
dudaklarda
makamı hüzzam,
aşkımız da bir o kadar
sonu hüsran...
dağıt kederlerimi ey kara bulut!
benzeyen inci tanelerinle,
gözyaşlarıma.
sen ağlamakla aklanırsın,
ben ağladıkça daha kara...
ne gelmeyeni beklemek,
ne de olmayana yalvarmak gibi
bir huyum var,
çözümü yok işte! ..
yüzüne de diyemem,
utanırım artık
bu gidişte...
kendi kendime söylenirim hep
ille de yâr...
ille de yâr...