Melankoli! .. Şiiri - İsa Yılmaz

ve bir gün kapıları açılır göklerin
karanlık bulutlar kılıç gibi yarılır
özgürlüğe uçan kuşlar ıslanır
gökler damla damla toprakla buluşur
sen çakıllı bir yolda yürüyorsundur
saçların adım adım ıslanır
sen koşarsın çamurlar ardından gelir
sonra birden başını kaldırır da bakarsın
kanatlı pencerenin önünde birini görürsün
onun bakışlarından hiçbir anlam çıkaramazsın
sonra onu Mona Lisa zannetmeye başlarsın
sevinç ve hüznü aynı dudaklarda görmüşsündür
derken onun yağmurlara uzanır elleri
bir dua gibi açılırlar karanlığa
yağmur altında koşmak ister sanki
oysa bir de kaş çatar ondan kaçar gibi
hani iki arada bir derede kalmışlar vardır
sürekli hayat ile ölüm arasında gidip gelirler
işte bu karmaşık halli
yansıtır tam da beni…