Melânkoli Şiiri - Yusuf Kaçar

Karanlıktı, uçurumdu
Düşüyordu meçhule doğru
Can sıkıcı bir hızla
Kaç zamandır yapayalnız
Düşüyordu, düşüyordu amansız...

Karanlıktı, uçurumdu
Ana rahminde dahi dünyası
Düşüyordu meçhule doğru
Kum saatini delip geçen
Yitik zamanı...
Bir tek çocukluğunda aydınlıktı alem
Bir tek çocukluğunda mesuttu
Ömrünün baharındaydı henüz
Ardından yaz gelecekti
Meğer baharı hazan imiş
Bunu nereden bilecekti?
Henüz ömrünün baharındaydı sözde
Yeni yeşermişti bıyıkları
Toprak boyuna boy katmıştı
Ve soyuna soy katacaktı
Meyve verecek tohumları
Baharın o tatlı rüzgarından sonra
Bir de yaz ateşi girecekti yüreğine
Ömrünün baharındaydı sözde
Ardından yaz gelecekti...
****************

Adına yürek dedikleri
Vücudun proleter bir organı
Aniden grev kararı alıp
Virgül imalâtını durdurunca
Lokavt ilan etti kader
Hayatına nokta koyuldu
Mermer bir mezar taşından!
Ki o kazınmış simsiyah harflere
Nice Fatihalar gizlendi
Acıyla yoğrulmuş bir ömür gizlendi
Ve göğe el açmış makberinden
Yaşanmamış aşklara tutunmuş
Birkaç küçük sarmaşık filizlendi
Kâh gökler ağlayıp suladı bu sarmaşıkları
Kâh sıklıkla buraya gelip giden bir gencin
Karşılıksız aşkı uğruna
Karşılıksız döktüğü gözyaşları...
*****************

Karanlıktı, uçurumdu
İşte olan bitenin hepsi buydu...