Melankoli Şiiri - İbrahim Ünlü

Sevdiğim!
Umudu yaşatabiliyorum artık
Sen gitsen de…
Rutubetli duvarlardaki
Şiir dizelerinde!
Geri dönmeyeceğim bir yola
Gidebiliyorum!
Ve geceyi çıplak geçirebiliyor ay!
Kirin kınasını sürebiliyor
Avuçlarıma yaşam.
Ve nefesimin buğusu
Damlatabiliyor yağmuru!

Dibi delinmiş kayıklar gibi
Yan yatıp
Sensizliğe yüzebiliyor
Bedenim

Ağır bir uyku düştüğü zaman gözlerime
İnan ki uyuyabiliyor zihnim!
Ufak bir fısıltı
Doğurabiliyor şaşkınlığın çığlığını!
Ve ruhunla desenleniyor gökler!

Sevdiğim
Melankolim
Ölüm meleğim
Koskocaman hayatlar
Gamzeli gülücükler gömülebiliyor ölüme!
Ve ölüm gömebiliyor her şeyi kendine
Yaprakları uzak diyarlara
Sürgün edebiliyor rüzgar
Kuru otları kovalayabiliyor

Bana karşı dudaklarını açabiliyorsan
Ve zevkin sırlarını bana söyleyebiliyorsan
İnatçı geçmişini yenip
Gözlerimi okuyabiliyorsan eğer
Unutma!
Bir melankolidir
Gözlerimin aradığı efsane! ! !

8 TEMMUZ 2000