Çimizdeki cinler Şiiri - Necdet Arslan

bir yarısında gecenin
aniden taşınıyorsunuz yasak hazlardan
kendi üzerimize kapaklanıyoruz her birimiz

sendeliyor sonsuzda sıralanan bazı şeyler
derin bir kuyuymuş gibi oluyor zaman

kimselerin aldırdığı yok
şiir denen şu lanetin eskimesine
bizim de

oysa her yıldız
cinnet geçirmeden az önce
iyiyim diye haykırıyor
duymuyoruz

dili döndükçe homurdanıyor şehir /çünkü
kalmıyor küçük gidişlere uygun uğrak yerleri

hangi dışarıda kalıyoruz biz

yaban otları sarıyor tüm sözcükleri
alabora olduklarını okuyoruz romanlarda şımarık deniz tanrılarının

Onlara mı öykünüyoruz

uykuya dalan geometri bir işe yaramadığından
kimseler katılmak istemiyor şenliğe

şaşıp kalıyoruz