bağrımdaki sızıyı anlatamam
elime geçen her şeyi karaladım
rüzgara bırakılmış gibiyim
geceler beni anlıyor
üzüntülerimi paylaşıyorum mor bulutlarla
zehir içmişim yıllarca
aşk yetimiyim ben
ruhumu kemiriyor yalanlar
bir gün unutur muyum?
elem dolu yaşadıklarımı
resimler çizen kuşlar gibi
gönlümü ferah bulur muyum?
üşümüş ellerimi saklayamadım
zor du günlerim
ağlayışlarım dinmezdi
rüyalar kadar kısaydı güldüklerim
bu benim kaderim
eylül geçti kış üstüme çöktü
renklerimi kaybettim
güzellikler öldü
üzüntüler gitmiyor başımdan
zaten aşkı parçalayan hıncım
arsız dünyaya meydan okuyor
rahatım mutluluklara özentisiz melankoliyim..
Mustafa kaya
13.08.2010 / Üsküdar
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 13.7.2010 15:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!