Melankoli Şiiri - Halit Korkmaz

Hayalimdeki ıtır' ipek mendil Menekşe,
Sinem sana tiryaki' sensin damarımda kan,
Senden kâm alan âşık ısı verir Güneşe,
Ruhumdaki kor alev' şehrimi yakan volkan.

Aşk'ta daim diridir zihindeki endişe,
Hey mâşuk' gir gönüle, berrak sularda yıkan,
Boran'da zemheri de vursa da dişler dişe,
Yine benim korkusuz dümen tutmaya çıkan.

Karanlık gecelerde düşsem de düşten düşe,
Tarumar eder beni ruhumdaki hafakan,
İrademi zapt eder bir onursuz fahişe,
Bana lâyık kabzayı kavrayıp kurşun sıkan.

Sebeptir berbadıma ruhumdaki telâşe,
Bazen dirayet gelir kesilirim bir Hakan,
Bazen izânım gider dokunamam bir dişe,
Yüzümde göz ararım aynada bana bakan.

Fezâ'da eğlence var sihirli renk ve neşe,
O hangi bahçıvan'dır burnuma koku sıkan,
Rayıha'ya davet var yüceden bir afişe,
Gül suyuna koşarım kanım renginde akan.